De grote "happy slappy" show - De Schizo's

Gisteren was een geweldige avond. We hebben enorm veel gelachen met "de grote happy slappy show"!

Twee vrienden maakten een theatershow over "happy slapping". Ze hebben een willekeurig iemand uit het straatbeeld gepikt en in elkaar geslagen.
Ze sleepten hem naar een afgelegen loods waar kledij ingezameld werd voor het goede doel.
Daar staken ze hun "grote happy slappy show" in elkaar om aan het grote publiek te laten zien.
Twee vrienden die de wereld en zichzelf aan diggelen sloegen.
Een verhaal over haat, vriendschap en verlies.
Terug naar de essentie, puur cabaret ...

Deze voorstelling zou ik niet aanraden voor kinderen. Het is wel grappig, maar de humor is nogal moeilijk te begrijpen voor kinderen, denk ik. Dus ook niet geschikt om te implementeren in de klaspraktijk.

Het was wel zeer grensverleggend voor mij. Uit mezelf zou ik nooit naar zo'n stuk gaan kijken zijn. Het was mijn zus die met dit idee naar mij kwam. Eén van de hoofdrolspelers is een vriend van haar. Zo kwam het eigenlijk dat ik op de hoogte was van dit stuk. Maar het sprak me in eerste instantie niet echt aan. Cabaret is niet direct mijn lievelingsvorm van theater. Maar ik heb mijn grenzen verlegd door er toch naar te gaan kijken en het is me zeer goed bevallen! Het is nog steeds niet mijn lievelingsvorm, maar ik heb het wel leren waarderen en appreciëren!

In de Zep - Trouw aan Kunst

Op zondag 17/11/2013 heb ik een toneelvoorstelling bijgewoond: "In de zep" gebracht door de toneelvereniging 'Trouw aan Kunst'. Het was een blijspel over 'Pension De Zep'. Dit pension is een opvangtehuis voor dak- en thuislozen. Leiding en verzorging zijn in handen van An en Fien. De vier bewoners Elisabeth, Rita, Joske en Wanda hebben allemaal hun eigenaardigheden. Elisabeth is een aan lager wal geraakte toneelspeelster en heeft nogal wat problemen met alcohol. Wanda is een hoer op retour. Joske is een junk. Rita is de klassieke zwerfster die niet helemaal meer gezond is in haar hoofd.
Het voortbestaan van 'Pension De Zep' wordt bedreigd door de buurt. De buurt wordt vertegenwoordigd door meneer Meerman, de buurman. Hij heeft het bestemmingsplan van de gemeente gevonden en hierin staat duidelijk dat het pand slechts alleen gebruikt mag worden als woonhuis of kantoor. Dus evacuatie van 'Pension De Zep' dreigt.
Maar dit laten de bewoners niet zomaar gebeuren. Ze hebben nog wat in hun mars. Fien, die als vrijwilligster in 'De Zep' werkt, doet dit niet zomaar. Ze doet dit ter voorbereiding voor een rol in een nieuw programma van Woestijnvis. Hierin zien de bewoners hun kans. Elisabeth, die wel wat van de toneelwereld af weet, wil de manager van Fien zijn en regelt een voorschot van 20 000 euro. Hiermee bouwen ze 'Pension De Zep' om tot 'Productiehuis De Zep'. Ze kopen allerlei kantoorspullen aan en beginnen en heus productiehuis. Joske, die een prima schrijfster is, schrijft scripts. Rita en Wanda zijn de secretaresses. Zo verdienen ze zeer veel geld en zijn ze niet meer arm en ... wordt het pand gebruikt als kantoorruimte en moeten ze dus niet weg!
Het was een zeer leuke en amusant toneelstuk.
Elk jaar geeft 'Trouw aan Kunst' een voorstelling en ieder jaar woon ik deze bij omdat een vriendin van mijn mama bij deze vereniging speelt. En elk jaar is het om te beter. Het zijn stukken om elk jaar weer naar uit te kijken!

Deze toneelvoorstelling is niet echt bedoeld voor kinderen, maar vooral voor volwassenen. Voor kinderen van de 1e en 2e graad zou ik het dan ook niet aanraden, maar vanaf de 3e graad kunnen ze er zeker ook naar gaan kijken. Het zijn nooit moeilijke stukken om te begrijpen. Ze zijn luchtig en grappig, dus zeker ook te appreciëren door kinderen, denk ik.
Rond dit stuk kan je in een 3e graad zeker werken in de klaspraktijk. Zo kan je kinderen dit als inspiratie laten gebruiken om zelf een toneelstukje te maken, maar je kan het ook als muzische invalshoek gebruiken bij een les wero of godsdienst over armoede bij ons en hoe mensen daarmee omgaan...

Deze voorstelling was niet bepaald grensverleggend voor mij omdat ik elk jaar naar de voorstelling van dit toneelgezelschap ga kijken. Maar ik ben er zodanig fan van, dat ik het toch wilde vermelden!

Jelle Cleymans - Welk oog en hoeveel tranen

Op zaterdag 9/11/2013 ben ik naar een muziekoptreden van Jelle Cleymans gaan kijken en luisteren in het Cultureel Centrum in Hamme.
Jelle kwam zijn nieuw album 'Welk oog en hoeveel tranen' voorstellen.
Hij zong liedjes uit zijn oud en nieuw album.
Ik vond het echt fantastisch! Jelle is een geweldige entertainer. Naast het zingen maakte hij ook grapjes, vertelde leuke anekdotes, ...
Hij is er enorm goed in om de zaal mee te krijgen. Hij zette ons aan om mee te zingen, mee  te klappen...
De teksten van zijn liedjes vind ik ook prachtig!
Bovendien heb ik de indruk dat Jelle Cleymans, ondanks de media-aandacht en zijn bekendheid, een 'gewone' jongen is gebleven.
Hij komt onder de 'gewone' mensen, praat met ons, ... Hij lijkt zich niet beter te voelen dan ons en dat vind ik zeer positief en leuk!
Kortom, Jelle heeft ons een leuke en gezellige avond vol muziek, lachen en plezier bezorgd!
Bedankt Jelle Cleymans!

Deze voorstelling was niet echt bedoeld voor kinderen, maar ze kunnen er wel naartoe gaan. Voor de 1e graad zou ik het niet echt aanraden, maar kinderen vanaf de 2e graad kunnen er wel heen, vind ik. Aangezien hij Nederlandstalig zingt, begrijpen ze de teksten. Velen zullen hem ook kennen van op televisie en zijn misschien wel een fan van hem...
Om het in de klaspraktijk te gebruiken, is het volgens mij nogal moeilijk.

Deze avond was voor mij grensverleggend omdat ik normaal gezien niet echt van dit muziekgenre houd. Als ik naar een muziekoptreden ga, is dat in het Sportpaleis in Antwerpen. Toen ik dit aanbod zag op de website van het cultureel centrum Jan Tervaert in Hamme, dacht ik: ik ken Jelle van thuis, maar niet echt als zanger. Misschien is het wel eens leuk om naar een optreden van hem te gaan kijken. Ik heb mijn grenzen verlegd door naar een optreden van dit muziekgenre te gaan luisteren en het is me eerlijk gezegd goed bevallen! Ik zal het nog doen!