Kwaad bloed - MuzArt

De musical 'Kwaad bloed' van MuzArt bezorgde ons gisteren weer een gezellige avond. Samen met een aantal vrienden trok ik naar Beveren om de opvoering bij te wonen. Ik vond het geweldig! Prachtige kostuums, prachtige decors, prachtige zang, prachtig verhaal ... Kortom ... PRACHTIG!

De musical vertelde het verhaal van twee steden: Nederdam en Oppenheim. Ze leefden in ruzie en streden om het plein met het standbeeld van de oude man. Als ze ruzie maakten en vol haat waren, kwam de ratman langs. Hij draaide de zandloper om en zette de tijd stil. Hij nam zijn rat en zoog het kwaad bloed uit de stedelingen. Dat zond hij naar beneden via het standbeeld en in de plaats kreeg hij een brief. Lize, inwoner van Nederdam, en Toon, inwoner van Oppenheim, zagen dit gebeuren want zij voelden geen haat, zij hadden geen kwaad bloed en voor hen stond de tijd niet stil... Ze begrepen er niets van. Hoe kwam dit? Wat had dit allemaal te betekenen? Ze wilden dit onderzoeken en kropen in het standbeeld naar beneden. Daar werd hen alles duidelijk. Onder de steden leefden de ratten. Zij verzamelden het kwaad bloed om druk te maken om de kleppen van hun machine in beweging te zetten. De machine zorgde er voor dat het Ardermeer niet overstroomde. Als dat toch zou gebeuren zouden de steden Nederdam en Oppenheim overstromen.
Maar... Lize en Toon werden betrapt en gevangen genomen door de ratten. Deze waren blij met hun vangst. Want de ratman die ze nu hadden werd al oud en Toon kon hem vervangen. Daarvoor sloten ze Lize op, net zoals ze met Pauline, de vrouw van de ratman, hadden gedaan. Zo hadden de ratman en Toon een doel. Als ze de stedelingen tegen elkaar opzetten en kwaad bloed verzamelden en naar beneden stuurden, kregen ze in ruil een brief van hun geliefde.
En zo verdwenen Toon en Lize dus, waardoor zowel de inwoners van Nederdam als de inwoners van Oppenheim ongerust waren. De Nederdammers hadden Toon samen met de ratman gezien. Op die manier legden ze de link met de ratten en de rattenbeten die alle inwoners vertoonden. Dokter Haneman zou het uitzoeken. Hij wachtte Toon en de ratman op en ging samen met hen naar de onderwereld van de ratten om hen zo met één van zijn middeltjes te doen stoppen. Maar dat plannetje mislukte. Ze werden betrapt en opgesloten. Gelukkig had dokter Haneman salpeterzuur bij waarmee hij de kooien open kreeg. Ze zochten met z'n allen naar een andere manier dan het kwaad bloed om de machine te laten werken ... en die vonden ze ... In kwaad bloed zit venijn en dat venijn was nodig voor de werking van de kleppen. Maar ... 'het venijn zit hem in de staart' wordt toch gezegd? Dus ze zochten allerlei dingen met een staart waarin venijn zou kunnen zitten. Uiteindelijk vonden ze het: kattenstaart, een kruid. En ja hoor, het werkte. Ze deden wat kattenstaart in de machine en ze werkte... Zo hadden de ratten geen bloed meer nodig en mochten Lize, Pauline, Toon en de ratman vrij... In ruil daarvoor moesten ze wel zorgen voor voldoende kattenstaart zodat de machine zou blijven werken.
En zo gebeurde het... de stedelingen kwamen terug overeen en maakten geen ruzie meer, Toon en Lize verzamelden kattenstaart en de ratman en Pauline... Zij bleven beneden bij de ratten om van hun laatste dagen te genieten. Zij waren inmiddels al oud geworden. Door de tijd stil te zetten zagen ze er wel niet oud uit, maar hun lichamen waren wel oud... Er restte hen dus niet veel tijd meer... En weet je wie de ratman eigenlijk was? Hij bleek de oude man, van wie een standbeeld op het plein stond, te zijn. Hij was de stichter van de steden Nederdam en Oppenheim.
Eind goed, al goed!

Het was een leuke voorstelling zowel voor volwassenen als voor kinderen. Al zou ik er niet met jonge kinderen naartoe gaan, want op sommige momenten was het wel een beetje griezelig en eng ...
Maar voor kinderen vanaf 11 jaar en volwassenen is het zeker zeer geschikt!
Je kan hier in de klaspraktijk zeker rond werken, maar dan wel enkel in een 3e graad, vind ik.  Zo kan het passen binnen een les wero / beeld rond kostuums, of binnen lessen drama als je met je school / klas zelf een musical in elkaar wil steken. Verder kan het ook een leuk uitstapje zijn om met de klas te doen om hen op die manier wat cultuur mee te geven.

Het was voor mij toch wel grensverleggend om naar deze musical te komen. Eerst en vooral had ik nog nooit een musical gezien en wist ik niet of het wel iets voor mij zou zijn. En ten tweede sprak de titel me ook niet echt aan. Ik dacht dat het nogal eng zou zijn... Het was Katelien die me overtuigde om er toch heen te gaan. Ze zei dat de musicals van MuzArt altijd de moeite waard zijn. Daarom heb ik het dan toch gedaan en ik heb er geen spijt van! Het was een mooi verhaal!

Lang leve de TV

Deze middag ben ik een kijkje gaan nemen in Gent in de Sint-Pietersabdij. Daar kan je namelijk van 1/11/2013 tot 27/04/2014 terecht voor de tentoonstelling van Lang leve de TV.

In de tentoonstelling Lang leve de tv! 60 jaar televisie krijg je de unieke kans om een blik te werpen achter de schermen van een selectie inmiddels legendarisch geworden televisieprogramma’s.
Je wandelt er door meer dan 2000 m² televisiedecor en ontdekt er hoe televisie in de laatste zestig jaar is geëvolueerd van een curiosum naar een niet meer weg te denken massamedium. Je beleeft er de evolutie van de eerste ‘zwarte kastjes’ in de huiskamers van de jaren 1950 naar het digitaal televisiekijken op tablets van vandaag. Je presenteert er zelf het journaal of weerbericht, maakt foto’s in de keuken van Dagelijkse Kost of waant je Joske Vermeulen in het decor van de Gaston en Leo eindejaarsshow.

Vandaag waren Pol, Bieke en Pascal uit F.C. De Kampioenen aanwezig en kon je met hen een praatje slaan.
De kantine van F.C. De Kampioenen doet trouwens voor de hele duur van de tentoonstelling dienst als expocafé en ook de keuken van Pascalleken is één van de vele decorsets op Lang leve de tv!

Het is een echte aanrader. Ik stond versteld van de vele decors die we gezien hebben, de evolutie van de televisietoestellen en de - programma's.
Ook voor kinderen is dit zeker de moeite waard. Zij kunnen zich uitleven op de decors en wanen zich bij 'Kulderzipken', in het huis van Samson & Gert, bij Kaatje, in de bureau van Sanitechniek uit Thuis, in de keuken van Pascalleken, bij Galaxy Park, bij Mega Mindy... En ze kunnen er zelf het weer of het nieuws presenteren. De tentoonstelling toont voor elke leeftijd wel iets, dus ook met kleinere kinderen kan je hier terecht.
Ook kan je hier perfect rond werken in de klaspraktijk. Zo kan het passen binnen de lessen wero over de geschiedenis. Het kan ook passen binnen een lessenreeks beeld / drama i.v.m. decors. Zo kunnen de kinderen eens zien hoe decors van op televisie gemaakt zijn en hoe ze er uit zien.

Het was voor mij toch wel grensverleggend om hier naartoe te komen. Normaal gezien hou ik niet zo van musea en tentoonstellingen, maar deze was echt magnifiek!

Het nieuws presenteren

Ik moest kloppen, want de bel doet het niet!

Bij Samson & Gert

Joske Vermeulen

Kulderzipken

In de keuken van Pascalleken

Sanitechniek

Mega Mindy

De keuken van Jeroen Meus

De kantine van F.C. De Kampioenen

Hans en Grietje

Vrijdag 13 december... Voor mij geen ongeluksdag, maar een fantastisch leuke dag!

Eerst en vooral was mijn papa jarig waardoor we naar Gent naar de kerstmarkt zijn geweest en nadien zijn we gaan eten op de Korenmarkt! Mmmmm lekker!!!

Daarna was het tijd voor wat cultuur in het NT Gent.
Er stond een kindervoorstelling van Hans en Grietje op het programma gespeeld door Wim Opbrouck, Christoph Homberger, Andreas Grötzinger en Alexander Paeffgen.
Vier mannen - ze heten Hans - kloppen lange uren aan de band. De een komt uit Zwitserland, de ander uit Keulen, een derde is half-Duits-half-Zweeds, de vierde komt uit West-Vlaanderen. Maar dat hoeft geen probleem te zijn. Ze werken al jaren samen aan de band van de speculoosfabriek. Er is een fijne verstandhouding, een vriendschap, ja, een intieme liefde gegroeid tussen hen. Maar het werk is vervelend, de vermoeidheid slaat toe. Een van hen zingt zichzelf wat moed in met flarden uit de partituur van Hänsel und Gretel, afgewisseld met pareltjes uit het romantische liedrepertoire - hier wat Brahms, daar wat Mendelssohn... Gaandeweg sleept hij de anderen mee in een muzikale dagdroom, die langzaam verandert in unheimlich windgeruis en griezelige woudgeluiden, doorbroken door de roep van een vogel, de kreet van een heks. Wat begint als een spel, wordt bittere ernst als een van de jongens bekent dat hij een Grietje mist. Een ontboezeming die de vriendschapsbanden onder hoogspanning zet.

Dit was een voorstelling speciaal voor kinderen vanaf 6 jaar, maar voor kleine kinderen vond ik ze toch niet echt geslaagd. Er werd veel Duits gesproken en gezongen, dus dat begrepen de kinderen niet altijd goed. Er zijn ook een aantal kindjes uit de zaal weg gegaan, omdat ze bang waren. Ik vond het beter voor kinderen vanaf 10 jaar.
Om er in de klaspraktijk rond te werken, vind ik het niet ideaal. Ik had verwacht dat het echt het sprookje zou zijn en dan kan je er wel rond werken want sprookjes is een thema dat vaak aan bod komt in de lagere school. Deze invulling maakt het wat moeilijker.

Het was voor mij niet echt grensverleggend om hier naar te gaan kijken omdat ik enorm van toneel en theater hou! Maar ik wilde het toch graag op mijn blog vermelden omdat het zo speciaal was!

Huis van de Sint

Jaja, 6 december, de grote dag...
De verjaardag van Sinterklaas!
Een ideaal moment om eens een bezoekje te brengen aan het Huis van de Sint!

Het Huis van de Sint staat uiteraard in zijn eigen stad Sint-Niklaas. In de periode dat hij in ons land verblijft, woont en werkt Sinterklaas in een mooi, groot huis in het hart van de stad.
Je kan zijn Huis gratis bezoeken van dinsdag 12 november tot en met 6 december.


Een bezoek aan het Huis geeft je een unieke kijk op het dagelijks leven van Sinterklaas. Waar slaapt de Sint? Wanneer en wat eet de Sint? Heeft hij een ligbad of een douche? Kijkt hij ’s avonds naar tv? Draagt hij dan een kamerjas? En hoe zit het met al die Zwarte Pieten? Wonen die daar ook en kunnen zij daar oefenen voor de grote dag? Sinterklaas nodigt alle kinderen uit in zijn Huis om het antwoord op al deze vragen zelf te komen ontdekken. In het huis van de Sint kan je heel wat kamers bezoeken. Sinterklaas zet zijn ontvangstruimte, werkkamer, slaapkamer, badkamer en hobbyruimte open. De Zwarte Pieten laten je binnen in hun oefenkamer, inpakkamer, toilet, badkamer en slaapkamer. Ontdek ook de theaterzaal van de Sint, zijn eetkamer en de zaal waar hij al het speelgoed tentoonstelt.

Op het einde van de tentoonstelling zaten er twee zwarte pieten. Ze vroegen of ik eens op hun schoot wilde komen zitten. Ik moet eerlijk toegeven dat ik toen toch wel een beetje schrik had... Ik heb toen van de pieten chocolade gekregen! Mmmmmmmmm!!!!

Ik was er nog nooit geweest maar ben enorm blij dat ik het eens gezien heb!
Ik denk dat het voor kinderen ook een ervaring is om daar eens naar toe te gaan. Als ik later de kans heb om met mijn klas eens een bezoek te brengen aan het Huis van de Sint, dan zal ik dat zeker doen!

Deze tentoonstelling is speciaal voor kinderen opgesteld, dus is zeker geschikt voor hen. Je kan hier naartoe komen vanaf kinderen beseffen wie Sinterklaas is, dus ongeveer vanaf ze een jaar of 2 zijn. Dus je kan hier met kleuters en lagere schoolkinderen zeker een bezoekje komen brengen. Met kinderen van de 3e graad zou ik het niet meer doen, omdat zij er niet meer echt in geloven.
In de klaspraktijk is dit ook zeker een aanrader om rond te werken wanneer je bezig bent met het thema Sinterklaas. Het kan echt tot de verbeelding van de kinderen spreken en ze zullen het zeker fantastisch vinden!

Het was voor mij toch wel grensverleggend om hier naartoe te komen omdat ik normaal gezien niet zo van musea en tentoonstellingen hou. Maar deze is wel zeer uniek en spreekt echt wel tot de verbeelding. Ik had het als kind nooit gezien of bezocht, maar had het toen zeker fantastisch gevonden. Het is iets dat ik later zeker met mijn kinderen zal doen!