Kwaad bloed - MuzArt

De musical 'Kwaad bloed' van MuzArt bezorgde ons gisteren weer een gezellige avond. Samen met een aantal vrienden trok ik naar Beveren om de opvoering bij te wonen. Ik vond het geweldig! Prachtige kostuums, prachtige decors, prachtige zang, prachtig verhaal ... Kortom ... PRACHTIG!

De musical vertelde het verhaal van twee steden: Nederdam en Oppenheim. Ze leefden in ruzie en streden om het plein met het standbeeld van de oude man. Als ze ruzie maakten en vol haat waren, kwam de ratman langs. Hij draaide de zandloper om en zette de tijd stil. Hij nam zijn rat en zoog het kwaad bloed uit de stedelingen. Dat zond hij naar beneden via het standbeeld en in de plaats kreeg hij een brief. Lize, inwoner van Nederdam, en Toon, inwoner van Oppenheim, zagen dit gebeuren want zij voelden geen haat, zij hadden geen kwaad bloed en voor hen stond de tijd niet stil... Ze begrepen er niets van. Hoe kwam dit? Wat had dit allemaal te betekenen? Ze wilden dit onderzoeken en kropen in het standbeeld naar beneden. Daar werd hen alles duidelijk. Onder de steden leefden de ratten. Zij verzamelden het kwaad bloed om druk te maken om de kleppen van hun machine in beweging te zetten. De machine zorgde er voor dat het Ardermeer niet overstroomde. Als dat toch zou gebeuren zouden de steden Nederdam en Oppenheim overstromen.
Maar... Lize en Toon werden betrapt en gevangen genomen door de ratten. Deze waren blij met hun vangst. Want de ratman die ze nu hadden werd al oud en Toon kon hem vervangen. Daarvoor sloten ze Lize op, net zoals ze met Pauline, de vrouw van de ratman, hadden gedaan. Zo hadden de ratman en Toon een doel. Als ze de stedelingen tegen elkaar opzetten en kwaad bloed verzamelden en naar beneden stuurden, kregen ze in ruil een brief van hun geliefde.
En zo verdwenen Toon en Lize dus, waardoor zowel de inwoners van Nederdam als de inwoners van Oppenheim ongerust waren. De Nederdammers hadden Toon samen met de ratman gezien. Op die manier legden ze de link met de ratten en de rattenbeten die alle inwoners vertoonden. Dokter Haneman zou het uitzoeken. Hij wachtte Toon en de ratman op en ging samen met hen naar de onderwereld van de ratten om hen zo met één van zijn middeltjes te doen stoppen. Maar dat plannetje mislukte. Ze werden betrapt en opgesloten. Gelukkig had dokter Haneman salpeterzuur bij waarmee hij de kooien open kreeg. Ze zochten met z'n allen naar een andere manier dan het kwaad bloed om de machine te laten werken ... en die vonden ze ... In kwaad bloed zit venijn en dat venijn was nodig voor de werking van de kleppen. Maar ... 'het venijn zit hem in de staart' wordt toch gezegd? Dus ze zochten allerlei dingen met een staart waarin venijn zou kunnen zitten. Uiteindelijk vonden ze het: kattenstaart, een kruid. En ja hoor, het werkte. Ze deden wat kattenstaart in de machine en ze werkte... Zo hadden de ratten geen bloed meer nodig en mochten Lize, Pauline, Toon en de ratman vrij... In ruil daarvoor moesten ze wel zorgen voor voldoende kattenstaart zodat de machine zou blijven werken.
En zo gebeurde het... de stedelingen kwamen terug overeen en maakten geen ruzie meer, Toon en Lize verzamelden kattenstaart en de ratman en Pauline... Zij bleven beneden bij de ratten om van hun laatste dagen te genieten. Zij waren inmiddels al oud geworden. Door de tijd stil te zetten zagen ze er wel niet oud uit, maar hun lichamen waren wel oud... Er restte hen dus niet veel tijd meer... En weet je wie de ratman eigenlijk was? Hij bleek de oude man, van wie een standbeeld op het plein stond, te zijn. Hij was de stichter van de steden Nederdam en Oppenheim.
Eind goed, al goed!

Het was een leuke voorstelling zowel voor volwassenen als voor kinderen. Al zou ik er niet met jonge kinderen naartoe gaan, want op sommige momenten was het wel een beetje griezelig en eng ...
Maar voor kinderen vanaf 11 jaar en volwassenen is het zeker zeer geschikt!
Je kan hier in de klaspraktijk zeker rond werken, maar dan wel enkel in een 3e graad, vind ik.  Zo kan het passen binnen een les wero / beeld rond kostuums, of binnen lessen drama als je met je school / klas zelf een musical in elkaar wil steken. Verder kan het ook een leuk uitstapje zijn om met de klas te doen om hen op die manier wat cultuur mee te geven.

Het was voor mij toch wel grensverleggend om naar deze musical te komen. Eerst en vooral had ik nog nooit een musical gezien en wist ik niet of het wel iets voor mij zou zijn. En ten tweede sprak de titel me ook niet echt aan. Ik dacht dat het nogal eng zou zijn... Het was Katelien die me overtuigde om er toch heen te gaan. Ze zei dat de musicals van MuzArt altijd de moeite waard zijn. Daarom heb ik het dan toch gedaan en ik heb er geen spijt van! Het was een mooi verhaal!

Lang leve de TV

Deze middag ben ik een kijkje gaan nemen in Gent in de Sint-Pietersabdij. Daar kan je namelijk van 1/11/2013 tot 27/04/2014 terecht voor de tentoonstelling van Lang leve de TV.

In de tentoonstelling Lang leve de tv! 60 jaar televisie krijg je de unieke kans om een blik te werpen achter de schermen van een selectie inmiddels legendarisch geworden televisieprogramma’s.
Je wandelt er door meer dan 2000 m² televisiedecor en ontdekt er hoe televisie in de laatste zestig jaar is geëvolueerd van een curiosum naar een niet meer weg te denken massamedium. Je beleeft er de evolutie van de eerste ‘zwarte kastjes’ in de huiskamers van de jaren 1950 naar het digitaal televisiekijken op tablets van vandaag. Je presenteert er zelf het journaal of weerbericht, maakt foto’s in de keuken van Dagelijkse Kost of waant je Joske Vermeulen in het decor van de Gaston en Leo eindejaarsshow.

Vandaag waren Pol, Bieke en Pascal uit F.C. De Kampioenen aanwezig en kon je met hen een praatje slaan.
De kantine van F.C. De Kampioenen doet trouwens voor de hele duur van de tentoonstelling dienst als expocafé en ook de keuken van Pascalleken is één van de vele decorsets op Lang leve de tv!

Het is een echte aanrader. Ik stond versteld van de vele decors die we gezien hebben, de evolutie van de televisietoestellen en de - programma's.
Ook voor kinderen is dit zeker de moeite waard. Zij kunnen zich uitleven op de decors en wanen zich bij 'Kulderzipken', in het huis van Samson & Gert, bij Kaatje, in de bureau van Sanitechniek uit Thuis, in de keuken van Pascalleken, bij Galaxy Park, bij Mega Mindy... En ze kunnen er zelf het weer of het nieuws presenteren. De tentoonstelling toont voor elke leeftijd wel iets, dus ook met kleinere kinderen kan je hier terecht.
Ook kan je hier perfect rond werken in de klaspraktijk. Zo kan het passen binnen de lessen wero over de geschiedenis. Het kan ook passen binnen een lessenreeks beeld / drama i.v.m. decors. Zo kunnen de kinderen eens zien hoe decors van op televisie gemaakt zijn en hoe ze er uit zien.

Het was voor mij toch wel grensverleggend om hier naartoe te komen. Normaal gezien hou ik niet zo van musea en tentoonstellingen, maar deze was echt magnifiek!

Het nieuws presenteren

Ik moest kloppen, want de bel doet het niet!

Bij Samson & Gert

Joske Vermeulen

Kulderzipken

In de keuken van Pascalleken

Sanitechniek

Mega Mindy

De keuken van Jeroen Meus

De kantine van F.C. De Kampioenen

Hans en Grietje

Vrijdag 13 december... Voor mij geen ongeluksdag, maar een fantastisch leuke dag!

Eerst en vooral was mijn papa jarig waardoor we naar Gent naar de kerstmarkt zijn geweest en nadien zijn we gaan eten op de Korenmarkt! Mmmmm lekker!!!

Daarna was het tijd voor wat cultuur in het NT Gent.
Er stond een kindervoorstelling van Hans en Grietje op het programma gespeeld door Wim Opbrouck, Christoph Homberger, Andreas Grötzinger en Alexander Paeffgen.
Vier mannen - ze heten Hans - kloppen lange uren aan de band. De een komt uit Zwitserland, de ander uit Keulen, een derde is half-Duits-half-Zweeds, de vierde komt uit West-Vlaanderen. Maar dat hoeft geen probleem te zijn. Ze werken al jaren samen aan de band van de speculoosfabriek. Er is een fijne verstandhouding, een vriendschap, ja, een intieme liefde gegroeid tussen hen. Maar het werk is vervelend, de vermoeidheid slaat toe. Een van hen zingt zichzelf wat moed in met flarden uit de partituur van Hänsel und Gretel, afgewisseld met pareltjes uit het romantische liedrepertoire - hier wat Brahms, daar wat Mendelssohn... Gaandeweg sleept hij de anderen mee in een muzikale dagdroom, die langzaam verandert in unheimlich windgeruis en griezelige woudgeluiden, doorbroken door de roep van een vogel, de kreet van een heks. Wat begint als een spel, wordt bittere ernst als een van de jongens bekent dat hij een Grietje mist. Een ontboezeming die de vriendschapsbanden onder hoogspanning zet.

Dit was een voorstelling speciaal voor kinderen vanaf 6 jaar, maar voor kleine kinderen vond ik ze toch niet echt geslaagd. Er werd veel Duits gesproken en gezongen, dus dat begrepen de kinderen niet altijd goed. Er zijn ook een aantal kindjes uit de zaal weg gegaan, omdat ze bang waren. Ik vond het beter voor kinderen vanaf 10 jaar.
Om er in de klaspraktijk rond te werken, vind ik het niet ideaal. Ik had verwacht dat het echt het sprookje zou zijn en dan kan je er wel rond werken want sprookjes is een thema dat vaak aan bod komt in de lagere school. Deze invulling maakt het wat moeilijker.

Het was voor mij niet echt grensverleggend om hier naar te gaan kijken omdat ik enorm van toneel en theater hou! Maar ik wilde het toch graag op mijn blog vermelden omdat het zo speciaal was!

Huis van de Sint

Jaja, 6 december, de grote dag...
De verjaardag van Sinterklaas!
Een ideaal moment om eens een bezoekje te brengen aan het Huis van de Sint!

Het Huis van de Sint staat uiteraard in zijn eigen stad Sint-Niklaas. In de periode dat hij in ons land verblijft, woont en werkt Sinterklaas in een mooi, groot huis in het hart van de stad.
Je kan zijn Huis gratis bezoeken van dinsdag 12 november tot en met 6 december.


Een bezoek aan het Huis geeft je een unieke kijk op het dagelijks leven van Sinterklaas. Waar slaapt de Sint? Wanneer en wat eet de Sint? Heeft hij een ligbad of een douche? Kijkt hij ’s avonds naar tv? Draagt hij dan een kamerjas? En hoe zit het met al die Zwarte Pieten? Wonen die daar ook en kunnen zij daar oefenen voor de grote dag? Sinterklaas nodigt alle kinderen uit in zijn Huis om het antwoord op al deze vragen zelf te komen ontdekken. In het huis van de Sint kan je heel wat kamers bezoeken. Sinterklaas zet zijn ontvangstruimte, werkkamer, slaapkamer, badkamer en hobbyruimte open. De Zwarte Pieten laten je binnen in hun oefenkamer, inpakkamer, toilet, badkamer en slaapkamer. Ontdek ook de theaterzaal van de Sint, zijn eetkamer en de zaal waar hij al het speelgoed tentoonstelt.

Op het einde van de tentoonstelling zaten er twee zwarte pieten. Ze vroegen of ik eens op hun schoot wilde komen zitten. Ik moet eerlijk toegeven dat ik toen toch wel een beetje schrik had... Ik heb toen van de pieten chocolade gekregen! Mmmmmmmmm!!!!

Ik was er nog nooit geweest maar ben enorm blij dat ik het eens gezien heb!
Ik denk dat het voor kinderen ook een ervaring is om daar eens naar toe te gaan. Als ik later de kans heb om met mijn klas eens een bezoek te brengen aan het Huis van de Sint, dan zal ik dat zeker doen!

Deze tentoonstelling is speciaal voor kinderen opgesteld, dus is zeker geschikt voor hen. Je kan hier naartoe komen vanaf kinderen beseffen wie Sinterklaas is, dus ongeveer vanaf ze een jaar of 2 zijn. Dus je kan hier met kleuters en lagere schoolkinderen zeker een bezoekje komen brengen. Met kinderen van de 3e graad zou ik het niet meer doen, omdat zij er niet meer echt in geloven.
In de klaspraktijk is dit ook zeker een aanrader om rond te werken wanneer je bezig bent met het thema Sinterklaas. Het kan echt tot de verbeelding van de kinderen spreken en ze zullen het zeker fantastisch vinden!

Het was voor mij toch wel grensverleggend om hier naartoe te komen omdat ik normaal gezien niet zo van musea en tentoonstellingen hou. Maar deze is wel zeer uniek en spreekt echt wel tot de verbeelding. Ik had het als kind nooit gezien of bezocht, maar had het toen zeker fantastisch gevonden. Het is iets dat ik later zeker met mijn kinderen zal doen!

De grote "happy slappy" show - De Schizo's

Gisteren was een geweldige avond. We hebben enorm veel gelachen met "de grote happy slappy show"!

Twee vrienden maakten een theatershow over "happy slapping". Ze hebben een willekeurig iemand uit het straatbeeld gepikt en in elkaar geslagen.
Ze sleepten hem naar een afgelegen loods waar kledij ingezameld werd voor het goede doel.
Daar staken ze hun "grote happy slappy show" in elkaar om aan het grote publiek te laten zien.
Twee vrienden die de wereld en zichzelf aan diggelen sloegen.
Een verhaal over haat, vriendschap en verlies.
Terug naar de essentie, puur cabaret ...

Deze voorstelling zou ik niet aanraden voor kinderen. Het is wel grappig, maar de humor is nogal moeilijk te begrijpen voor kinderen, denk ik. Dus ook niet geschikt om te implementeren in de klaspraktijk.

Het was wel zeer grensverleggend voor mij. Uit mezelf zou ik nooit naar zo'n stuk gaan kijken zijn. Het was mijn zus die met dit idee naar mij kwam. Eén van de hoofdrolspelers is een vriend van haar. Zo kwam het eigenlijk dat ik op de hoogte was van dit stuk. Maar het sprak me in eerste instantie niet echt aan. Cabaret is niet direct mijn lievelingsvorm van theater. Maar ik heb mijn grenzen verlegd door er toch naar te gaan kijken en het is me zeer goed bevallen! Het is nog steeds niet mijn lievelingsvorm, maar ik heb het wel leren waarderen en appreciëren!

In de Zep - Trouw aan Kunst

Op zondag 17/11/2013 heb ik een toneelvoorstelling bijgewoond: "In de zep" gebracht door de toneelvereniging 'Trouw aan Kunst'. Het was een blijspel over 'Pension De Zep'. Dit pension is een opvangtehuis voor dak- en thuislozen. Leiding en verzorging zijn in handen van An en Fien. De vier bewoners Elisabeth, Rita, Joske en Wanda hebben allemaal hun eigenaardigheden. Elisabeth is een aan lager wal geraakte toneelspeelster en heeft nogal wat problemen met alcohol. Wanda is een hoer op retour. Joske is een junk. Rita is de klassieke zwerfster die niet helemaal meer gezond is in haar hoofd.
Het voortbestaan van 'Pension De Zep' wordt bedreigd door de buurt. De buurt wordt vertegenwoordigd door meneer Meerman, de buurman. Hij heeft het bestemmingsplan van de gemeente gevonden en hierin staat duidelijk dat het pand slechts alleen gebruikt mag worden als woonhuis of kantoor. Dus evacuatie van 'Pension De Zep' dreigt.
Maar dit laten de bewoners niet zomaar gebeuren. Ze hebben nog wat in hun mars. Fien, die als vrijwilligster in 'De Zep' werkt, doet dit niet zomaar. Ze doet dit ter voorbereiding voor een rol in een nieuw programma van Woestijnvis. Hierin zien de bewoners hun kans. Elisabeth, die wel wat van de toneelwereld af weet, wil de manager van Fien zijn en regelt een voorschot van 20 000 euro. Hiermee bouwen ze 'Pension De Zep' om tot 'Productiehuis De Zep'. Ze kopen allerlei kantoorspullen aan en beginnen en heus productiehuis. Joske, die een prima schrijfster is, schrijft scripts. Rita en Wanda zijn de secretaresses. Zo verdienen ze zeer veel geld en zijn ze niet meer arm en ... wordt het pand gebruikt als kantoorruimte en moeten ze dus niet weg!
Het was een zeer leuke en amusant toneelstuk.
Elk jaar geeft 'Trouw aan Kunst' een voorstelling en ieder jaar woon ik deze bij omdat een vriendin van mijn mama bij deze vereniging speelt. En elk jaar is het om te beter. Het zijn stukken om elk jaar weer naar uit te kijken!

Deze toneelvoorstelling is niet echt bedoeld voor kinderen, maar vooral voor volwassenen. Voor kinderen van de 1e en 2e graad zou ik het dan ook niet aanraden, maar vanaf de 3e graad kunnen ze er zeker ook naar gaan kijken. Het zijn nooit moeilijke stukken om te begrijpen. Ze zijn luchtig en grappig, dus zeker ook te appreciëren door kinderen, denk ik.
Rond dit stuk kan je in een 3e graad zeker werken in de klaspraktijk. Zo kan je kinderen dit als inspiratie laten gebruiken om zelf een toneelstukje te maken, maar je kan het ook als muzische invalshoek gebruiken bij een les wero of godsdienst over armoede bij ons en hoe mensen daarmee omgaan...

Deze voorstelling was niet bepaald grensverleggend voor mij omdat ik elk jaar naar de voorstelling van dit toneelgezelschap ga kijken. Maar ik ben er zodanig fan van, dat ik het toch wilde vermelden!

Jelle Cleymans - Welk oog en hoeveel tranen

Op zaterdag 9/11/2013 ben ik naar een muziekoptreden van Jelle Cleymans gaan kijken en luisteren in het Cultureel Centrum in Hamme.
Jelle kwam zijn nieuw album 'Welk oog en hoeveel tranen' voorstellen.
Hij zong liedjes uit zijn oud en nieuw album.
Ik vond het echt fantastisch! Jelle is een geweldige entertainer. Naast het zingen maakte hij ook grapjes, vertelde leuke anekdotes, ...
Hij is er enorm goed in om de zaal mee te krijgen. Hij zette ons aan om mee te zingen, mee  te klappen...
De teksten van zijn liedjes vind ik ook prachtig!
Bovendien heb ik de indruk dat Jelle Cleymans, ondanks de media-aandacht en zijn bekendheid, een 'gewone' jongen is gebleven.
Hij komt onder de 'gewone' mensen, praat met ons, ... Hij lijkt zich niet beter te voelen dan ons en dat vind ik zeer positief en leuk!
Kortom, Jelle heeft ons een leuke en gezellige avond vol muziek, lachen en plezier bezorgd!
Bedankt Jelle Cleymans!

Deze voorstelling was niet echt bedoeld voor kinderen, maar ze kunnen er wel naartoe gaan. Voor de 1e graad zou ik het niet echt aanraden, maar kinderen vanaf de 2e graad kunnen er wel heen, vind ik. Aangezien hij Nederlandstalig zingt, begrijpen ze de teksten. Velen zullen hem ook kennen van op televisie en zijn misschien wel een fan van hem...
Om het in de klaspraktijk te gebruiken, is het volgens mij nogal moeilijk.

Deze avond was voor mij grensverleggend omdat ik normaal gezien niet echt van dit muziekgenre houd. Als ik naar een muziekoptreden ga, is dat in het Sportpaleis in Antwerpen. Toen ik dit aanbod zag op de website van het cultureel centrum Jan Tervaert in Hamme, dacht ik: ik ken Jelle van thuis, maar niet echt als zanger. Misschien is het wel eens leuk om naar een optreden van hem te gaan kijken. Ik heb mijn grenzen verlegd door naar een optreden van dit muziekgenre te gaan luisteren en het is me eerlijk gezegd goed bevallen! Ik zal het nog doen!

Bewegingsexpressie

Ik heb ook bewegingsexpressie geïntroduceerd tijdens mijn lessen. De kinderen hebben bijvoorbeeld een verhaal over een jager in het bos uitgebeeld en ze hebben door de klas bewogen op een verhaaltje van een egel waarbij ze moesten uitbeelden hoe de egel er uit ziet als hij bang is, boos is, wandelt, ...

Bij deze opdracht konden ze zich eens goed uitleven en het kon meteen ook dienst doen als bewegingstussendoortje.

Herfstdiertjes

We hebben ook herfstdiertjes gemaakt met het materiaal dat we in het bos gevonden hadden. Zo maakten we eekhoorns, egels, muizen, uilen, spinnen, ...

De resultaten waren mooi en de kinderen vonden het een leuke opdracht.

Gedicht: Oei, wat een weer!

Ik heb de kinderen ook een gedichtje over de herfst geleerd:

oei, wat een weer

bromt de beer

ik blijf liever thuis

piept de muis

de vos zegt: regen

daar kan ik niet tegen

wat is het slecht

pikt de specht

maar de haas, die wordt niet nat

op z'n kop legt hij een blad

en dat is dat

Ik heb het gedicht aangeleerd aan de hand van prenten van de dieren.
Om het gedicht te evalueren heb ik mijn zelf uitgevonden evaluatiemethode toegepast. Deze was ook in het thema van de herfst. Ik had foto's van dieren op een satéstok gehangen. Deze konden de kinderen als masker opzetten en vertellen waarom ze voor welk dier gekozen hadden. Bijvoorbeeld: "Ik voelde me als de zwaluw, want het liefst van al was ik gewoon weggevlogen omdat ik het niet leuk vond." Of: "Ik voelde me als het grote hert, omdat ik voelde dat ik het goed kon!"

Herfstdoos

Voor wereldoriëntatie maakten we een leeruitstap naar het bos. Dat heb ik als instap voor mijn muzolessen gebruikt omdat dit zeer goed aansluit bij de leefwereld van de kinderen. Elk kind is wel al eens naar het bos geweest, kent de verschijnselen van de herfst...

Met het materiaal dat we in het bos verzamelden, hebben we herfstdozen gemaakt. Alle kinderen brachten een schoendoos mee die we beplakten met blaadjes, nootjes, bolsters, takjes...

Bij het maken van de herfstdoos heb ik de kinderen elkaar laten evalueren door een tentoonstelling van de werkjes te maken. Ze moesten het mooiste werkje een pluim geven en ook aangeven waarom ze die doos mooist vonden.

Daaruit bleek ook dat de kinderen het een zeer leuke opdracht vonden. De resultaten waren ook zeer geslaagd. Jammer genoeg heb ik er geen foto's van genomen.

Lied: de bulderende paddenstoel

Ik heb tijdens mijn stage in 1e leerjaar het lied 'de bulderende paddenstoel' aangeleerd. Als instap gebruikte ik een voeldoos waarin allerlei spulletjes uit het bos zaten: nootjes, bolsters, blaadjes, mos, schors... De kinderen voelden in de doos met hun ogen dicht en moesten raden wat er in de doos zat.
De kinderen vonden het een zeer leuk lied!

Thema herfst

Tijdens mijn stage in het eerste leerjaar heb ik rond het thema herfst gewerkt.
Ik maakte een grabbelpaddenstoel waarin nootjes lagen. Op die nootjes stonden bewegingstussendoortjes. Wanneer er nood was aan een bewegingstussendoortje mocht één van de kinderen in de paddenstoel grabbelen naar een nootje. De tussendoortjes waren ook ingekleed in het thema.
Ik versierde de klas met nootjes, blaadjes, foto's van herfstdieren, paddenstoelen, ...

Muzische groei (1)

Drie doelen die ik reeds (gedeeltelijk) heb bereikt

Op een actieve manier participeren aan het culturele leven

Dit is een doel dat ik al vrij goed bereikt heb. Voor mij was het dan ook helemaal geen opgave om naar drie voorstellingen te gaan. Ik doe dit sowieso zeer regelmatig. Ik hou er enorm van om naar een toneelvoorstelling, een musical, een dans- of zangoptreden,... te gaan kijken of om een bezoekje te brengen aan een museum of tentoonstelling,... . Minimum een keer per maand plan ik zo'n uitstapje. Toneel en musical interesseerden mij tot nu eigenlijk het meest. Dit deed ik dan ook het vaakst. Zo heb ik al verschillende toneelstukken en musicals gezien, zowel bij ons in het cultureel centrum, als in grotere toneelhuizen. Door de opdracht die we hadden binnen de module muzische school ben ik ook eens wat meer naar een zangoptreden, museum en tentoonstelling geweest en dit is me zeer goed bevallen!

Beseffen en aanvaarden dat de smaak en de stijl van mensen verschilt
Dit is iets wat ik al heel lang besef. Iedereen heeft inderdaad een andere smaak en een andere stijl. Dit uit zich op verschillende vlakken, bijvoorbeeld op vlak van kledij, haartooi, muziekkeuze, hobby's, interesses, ...
Dit maakt het leven ook zeer boeiend, want dit zorgt ervoor dat we allemaal verschillend zijn en van verschillende dingen houden. Al heeft het lang geduurd vooraleer ik dit aanvaard heb. Als kind had ik het er altijd zeer moeilijk mee als iemand iets anders mooi of leuk vond dan wat ik vond. Iedereen in mijn buurt, familie, vrienden,... moesten dezelfde interesses hebben als mij, hetzelfde leuk vinden, van hetzelfde houden, ... Anders voelde in me een uitzondering of 'raar'. Tijdens de middelbare school heb ik dan ontdekt dat het helemaal geen kwaad kan om andere interesses te hebben, andere smaak van kledij... Iedereen moet zichzelf kunnen zijn, dan voelt iedereen zich het meest gelukkig!

Openstaan voor het muzische en al onze zintuigen gebruiken om muzische ervaringen nog intenser te beleven
Dit is een doel waarin ik zeer sterk gegroeid ben tijdens de opleiding lager onderwijs. Ik heb geleerd dat we onze zintuigen moeten gebruiken om alle prikkels rondom ons goed waar te nemen. Zowel door te kijken, te ruiken, te horen, te voelen en te proeven ontdekken we heel wat dingen rondom ons. Ik denk dat ieder kind daar trouwens heel sterk in is. Elk kind ontdekt allerlei dingen rondom zich door middel van alle zintuigen die het bezit. Maar naarmate we groter en ouder worden, worden we afgeremd om dit te doen. We leren dan om meer ons verstand te gebruiken in plaats van af te gaan op wat we zelf voelen, zien, horen, proeven, ruiken... En dat vind ik niet goed. Ik vind het belangrijk om kinderen te motiveren in het gebruiken van hun zintuigen om hen zo allerlei dingen te laten ontdekken.

Drie doelen waarvan ik intensief werk wil maken gedurende dit academiejaar

De leefwereld van kinderen op een muzische wijze benaderen
Dit is een doel waarin ik nog kan groeien en waaraan ik zoveel mogelijk zal proberen werken tijdens mijn stages dit academiejaar. Kinderen zijn uit zichzelf vaak zeer muzisch en het is belangrijk om hen daarin te stimuleren. Ik zal tijdens mijn stage in het eerste leerjaar de klas inkleden in het werothema 'de herfst'. Ik zal proberen om zo de leefwereld van de kinderen op een muzische manier te benaderen. De herfst is iets wat ze allemaal kennen en ondervinden: het wordt kouder, de blaadjes verkleuren en vallen van de bomen, de diertjes passen zich aan... De muzolessen zullen ook ingekleed worden in dit thema. Zo zullen we herfstdiertjes maken, een herfstdoos maken waarin we allerlei spulletjes stoppen die we tijdens de boswandeling gevonden hebben, het lied 'de bulderende paddenstoel' leren en zingen, een gedicht over de herfst leren, ...

Het vermogen ontwikkelen om kritisch te reflecteren over het eigen muzisch handelen en dat van anderen en dat evalueren in een genuanceerde taal
Dit is een doel waarin ik tijdens de opleiding al gegroeid ben, maar waarin ik nog verder kan groeien. Het is belangrijk om over het eigen muzisch handelen en dat van anderen te reflecteren om er uit te leren. Toen ik aan de opleiding begon dacht ik bij muzo voornamelijk aan knutselen: tekenen, schilderen,... maar ik heb geleerd dat het veel breder is. Toch betrap ik mezelf er nog vaak op dat ik tijdens stages nogal vaak naar zo'n lessen grijp tijdens muzo. Tijdens mijn stages dit academiejaar ga ik proberen kritischer te reflecteren over mijn muzisch handelen waardoor ik meer diepgang in mijn muzolessen kan stoppen en het vak breder kan bekijken en benaderen.

Impressies en ervaringen uitdrukken vanuit onze eigen leefwereld
Dit is een doel waarin ik nog kan groeien. Ik weet dat het belangrijk en interessant is om vanuit onze eigen leefwereld te vertrekken om impressies en ervaringen uit te drukken. Maar ik besef dat ik dit nog te weinig doe. Ik heb zelf ook niet zo'n grote achtergrond wat artiesten of kunstenaars betreft. Al interesseert het me wel. Tijdens dit academiejaar zal ik proberen me wat meer te verdiepen in het leven van artiesten en kunstenaars om zo meer over hen te weten te komen zodat ik meer achtergrondkennis heb waaruit ik kan putten tijdens mijn muzolessen.

Welkomstbericht

Hallo allemaal,

Welkom op mijn muzoblog :)

Hallo allemaal, dit is de muzoblog van juf Sara. Ik zal hier regelmatig berichtjes zetten waardoor u kan zien welke culturele voorstellingen ik bijgewoond heb, wat ik doe op muzisch vlak, ...

Eerst en vooral zal ik mezelf kort voorstellen:
Ik ben Sara Moeseke, derderjaarsstudent aan de Katholieke Hogeschool Sint-Lieven in Sint-Niklaas.
Ik woon in het kleine Hamme aan de Schelde en de Durme. Een ideale plaats om op de dijk een gezellige wandel- of fietstocht te maken.
Dit doe ik in de zomer dan ook graag en vaak met vrienden of familie !
In mijn vrije tijd zing ik ook in een koor, de Sint-Jozefcantorij in Kastel. Dit is geen kerkkoor zoals u zou denken, maar wij brengen alle soorten muziek: klassiek, pop, gospel ...
Wij geven ook regelmatig concerten die zeker de moeite zijn om bij te wonen !